The Windy City

Vorige week ben ik met het vliegtuig van Boston via Cincinnati naar Chicago gevlogen. Gelukkig hadden beiden vluchten vertraging dus had ik een goede aansluiting. De dag van aankomst had het s ovhtends nog gesneeuwd in Chicago maar gelukkig toen ik s middags landde was het zonnig weer en de sneeuw was niet meer te zien. In het hostel had ik een kamer met 12 bedden. De eerste dagen waren er slechts 4 bedden bezet dus ideaal om lekker wat bij te slapen. 


Chicago wordt ook wel The Windy City genoemd. En op mijn eerste volle dag begreep ik direct waarom. De stad ligt aan Lake Michigan en daardoor is er altijd een windje. 


De eerste dag heb ik na het ontbijt een metrokaart gekocht en gewoon een lijn gekozen zonder dat ik wist waar het naartoe ging. Ik bleek de lijn naar Lincoln Park gekozen te hebben en laat daar nou de Lincoln Park Zoo te zitten. Het is een duerentuin die gratis toegankelijk is en toen ik daar kwam waren er alleen maar moeders en nannys met kinderen maar ach wat maakt het uit, ik vind dieren ook leuk haha. Halverwege mijn bezoekje aan de zoo ging mijn rugtas kapot. Dus miest ik even ergens een tas vinden want ja het is niet handig om met een open tas te lopen. De buurt rondom de zoo had geen winkels alleen een soort drogist dus daar hadden ze een grote plastic tas voor me. En weer terug naar de dieren. Ze hadden heel wat dieren en ook een ijsbeer. En die grote beesten zijn best wel indrukwekkend dus de ijsbeer wilde ik zeker zien. Dus ik opzoek naar de plek waar de ijsberen zouden zitten. En er waren mensen foto's aan het maken dus ja dan verwacht je wat te zien maar heel gek ze maakten foto's van een compleet lege waterbak haha. Ik zoeken zie ik iets. Je gaat bijna twijfelen aan jezelf. Dus ik was nieuwsgierig waar ze dan foto's van maakten maar ze maakyen foto's van de mooie kleur van het water.. haha sommige mensen zijn een beetje gek als je het mij vraagt maar ik heb weer een goede lachbui gehad ;).


In het hostel was er een (Zuid)Koreaans meisje dat naar de John Hancock tower wilde s avonds en dat wilde ik ook wel dus toen zijn we samen gegaan. Blijkbaar is het maken van selfies heel populair in Korea want ze heeft zoveel selfies gemaakt in de twee uur dat we het uitzicht over de stad

In het licht en donker hebben gezien heeft ze minstens 50 selfies gemaakt heel grappig. 


De volgende dag ging het Koreaanse meidje weg maar bleek er heel toevallig een meisje, ook uit Zuid Korea, dat ik had leren kennen in New York bij de taalcursus in Chicago te zijn voor een dag. Ze had een foto op facebook gezet van haar vliegticket en toen zag ik dat ze naar Chicago kwam. Dus s avonds hebben we samen de beroemde Chicago Deep Dish Pizza gegeten. De feep dish pizza is heerlijk maar super machtig omdat er zoveel in zit dus samen een small was meer dan genoeg. Zo grappig om iemand die je in New York hebt ontmoet en die niet wist dat ik in Chicago was hier weer te zien. 


De volgende dag heb ik een dagje met een Colombiaans meisje opgetrokken. Samen zijn wr naar Navy Pier gelopen en vandaar uit een boottocht gedaan over de Chicago River. Prachtig om die mooie hoge gebouwen vanaf het water te zien. En de gids vertelde ons van alles over de gebouwen. Hij praatte zo snel dat het soms abracadabra was maar het was mooi om te zien en het zonnetje was er ook.


De volgende dag gingen we met zijn vieren op pad. Eerst naar het millennium park waar de Bean, een grote boon met spiegelend oppervlakte, een echte trekpleister is. Het was zo ontzettend druk dat we hadden besloten de volgende dag heel vroeg nog eens te gaan. Omdat ik een tripje voor een week later heb geboekt (naar oa Yellowstone en Grand Teton en nog wat andere bezienswaardigheden in Colorado en Utah) heb ik vier dagen te overbruggen. Daarom dacht ik de CityPass is dan mooi om te doen ik wilde eigenlijk al 4 van de 5 attracties zien dus heb ik die aangeschaft. En nog twee nachten extra in Chicago bijgeboekt omdat ik het hier zo leuk vind. Met die pas ben ik bij het Field Museum geweest. Dat is een natuurmuseum met uiteenlopende exhibities bijv.: een 3d film over T-Rex Sue, mummies en andere Egyptische overblijfselen, de wereld ondere de grond, sieraden, etc etc musea in in ieder geval Chicago zijn enorm groot. Het lijkt alsof ze gewoon niet kunnen kiezen wat ze tentoon willen stellen dus dat ze maar gewoon alles wat ze hebben laten zien. Het art institute of Chicago is daar ook een voorbeeld van. Samen met Carla een heel geestige, wederom, Zuid Koreaanse vrouw was ik daar. En we waren van plan daar zo'n max. 3 uur door te brengen zodat we s middags ook nog wat anders konden doen. Tijdens het kijken naar de schilderijen van Europese schilders als Monet, Manet, Renoir en Vincent Van Gogh bekeken we eens de plattegrond om te zien waar we ongeveer waren. Toen kwamen we er dat we er al twee uur waren en slechts bezig waren met de eerste exhibitie en er waren zo'n 8 in het hele museum. Ik hoef het bijna niet te zeggen want Amerika staat erom bekend maar dit museum was huge echt ongelofelijk. Nou toen hebben we zowat door alle collecties gerend. Behalve een speciale exhibitie van Christopher Wool. Een moderne kunstenaar die mooie, gekke, vreemde en grappige schilderijen maakt. Beiden vonden we dit heel mooi. En uiteraard hebben we wel de tijdgenomen voor het topstuk van het gehele museum American Gothic een bizar schilderij. Na 5,5uur waren we ook wel klaar met het museum en de rest van de dagen als iemand aan ons vroeg wat we konden aanraden zeiden we als je van schilderijen en vooral van heel veel schilderijen houdt dan moet je daar naartoe. Haha maar voorlopig even geen kunstmusea meer voor mij ik ben genezen :p ! 

Verder ben ik ook de citypass naar de willistower geweest de andere uitkijktoren over de stad, het aquarium en het museum of science and industry. Het laatste museum kan ik zeker aanraden. Ik heb daar een film over koraalriffen gezien, in een vliegtuigsimulator gezeten, een amerikaanse onderzeeër van binnen gezien en nog veel meer. 


En samen met Carla, zij was enorm goed voorbereid op Chicago ze wist goed tentjes om s avonds en s middags te eten maar waar ik zo blij van werd was Lou Mitchels. Dat was super het was alsof te in een Amerikaanse film zaten. In een eettentje waar je kunt ontbijten en lunchen. Aan de counter en in die typische zitjes kon je werkelijk heerlijk eten. Tot nu mijn beste maaltijd in de VS, heerlijk eten en de sfeer was zo ouderwets echt top!


Nu op naar Denver om mijn eerste natuurparken van de VS te bekijken! 


Groetjes Leonie